| Widziałam słowika ze złamanym skrzydłem
Mógł nadal ¶piewać, cieszyć się wiatrem i słońcem
Ale to było mało, bo pamiętał te dni
Kiedy latał po niebie
Widział±m drzewo ze złaman± gałęzi±
Mogło nadal szumieć na wietrze, cieszyć się wiosn±
Ale to było mało, bo pamiętała te dni
Kiedy sięgała do nieba
Widziałam dziewczynę ze złamanym sercem
Mogła nadal patrzeć na niego, cieszyć się zwykłym u¶miechem
Ale to było mało, bo pamiętała te dni
Kiedy dzieliła z nim niebo
Aby więc zaznać prawdziwego szczę¶cia należy zapomnieć,
że kiedy¶
miało się więcej... |